Dziurawiec zwyczajny – Hypericum perforatum L. – roślina wieloletnia rosnąca w lasach, na zrębach, na miedzach, na ugorach, w zaroślach, na łąkach i wzgórzach. Surowcem jest ziele zbierane w czasie kwitnienia ścinając 1/3 rośliny.
Stare podręczniki zielarskie nakazują zbierać ziele tuż po zakwitnięciu i tak był zbierany ten surowiec, przy czym znaczna jego część była zbierania tego dnia kiedy była pełnia księżyca co w ocenie starych podręczników zielarstwa daje najbardziej wartościowy surowiec. Ziele dziurawca zawiera olejek eteryczny, flawonoidy /do 5%/, hiperozyd, rutynę kwerytrynę, kwercetynę, garbniki, żywice, glikozyd hyperynę, kw. Kawowy, chlorogenowy i nikotynowy, pektyny, sole oraz saponiny. Dziurawiec jest stosowany w lecznictwie od najdawniejszych czasów. Zawsze uchodził za lek uniwersalny, a w zielarstwie rosyjskim wręcz za cudowny /nazwa się go min. здоровая трава czyli zdrowe zioło. Wyciągi z dziurawca działają żółciopędnie, odkażająco, uspokajająco, moczopędnie /Ożarowski podaje że jest to 15-30%/, przeciwzapalnie, wzmacniająco, przeciwwzdęciowo, odtruwająco, kojąco, ściągające, przeciwkrwotocznie.
Poprawiają też nastrój, uszczelniają i wzmacniają naczynia krwionośne, regulują metabolizm, pobudzają trawienie, regulują wypróżnienia, koordynują pracę wątroby, pęcherzyka żółciowego i trzustki. Ziele dziurawca ułatwia usuwanie produktów przemiany materii i zapobiega tworzeniu kamieni moczowych. Ma dobre właściwości dezynfekcyjne tak wewnętrznie jak i zewnętrznie. Biegański polecał go ponadto w upławach i zbyt obfitych miesiączkach, a prof. Muszyński przypisywał mu działanie antynowotworowe co nadal funkcjonuje w zielarstwie rosyjskim. Czikow przypisywał mu skuteczne działanie przy nadciśnieniu. Wyciągi alkoholowe i olejowe wykazują wpływ przeciwstresowy i przeciwdepresyjny, a także fotouczulający i przeciwtrądzikowy. Preparaty dziurawca poleca się w chorobach dróg żółciowych w tym kamicy żółciowej, zaburzeniach wydzielania żółci, stanach zapalnych pęcherzyka żółciowego, chorobach wątroby. Ponadto stosuje się go przy chorobach trzustki, zaburzeniach trawienia, nieżytach żołądka, w przypadku bólu brzucha, niestrawności, krwotokach, upławach, chorobach skórnych, chorobach zakaźnych, zaburzeniach miesiączkowania i upławach /nasiadówki/, zapaleniu przydatków.
Poleca się go także przy wszelkich przypadłościach natury psychicznej jak wyczerpanie, osłabienie, stres, depresja, psychozy, a także alergii. Dłuższe stosowanie nalewki, lub intraktu jak podaje wyleczenie z trądziku młodzieńczego. Poprzęcki zalecał go także przy moczeniu nocnym, bolesnym miesiączkowaniu, zaflegmieniu płuc, wiatrach i zgadze, nerwicy żołądka, w przypadku spadku sprawności seksualnej u obu płci, kąpieli dla chorych na cukrzycę. Ten sam Poprzęcki stwierdził ponadto iż napar z dziurawca rozcieńczony pół na pół ze spirytusem i dodatkiem łyżki cukru daje „odtrutą wódkę”. W ziołolecznictwie rosyjskim dziurawiec stosuje się jeszcze jako środek antybakteryjny, dla likwidacji przykrego zapachu z jamy ustnej, środek przeciwrobaczy, antynowotworowy, gośćcu, skazie limfatycznej zewnętrznie do leczenia ran, wrzodów, ropnych zapaleń skóry, zapaleniu sutka, leczeniu zapalenia dziąseł i ich wzmocnienia oraz zapalenie jamy ustnej. Nalewkę z dziurawca stosuje się ponadto do nacierać przy zapaleniu korzonków nerwowych, zapaleniach nerwów, mięśni i stawów.