Dihuang korzeń (Rehmannia glutinosa Libosch) jest jednym z najpopularniejszych chińskich ziół tonizujących, należy do podstawowych 50 roślin leczniczych TMC, wykazuje działanie hormonalne, regulując wydzielanie kortykosteroidów i chroniąc korę nadnerczy przed atrofią. W badaniach farmakologicznych i klinicznych potwierdzono korzystne działanie surowca na układ krążenia wieńcowego (pozytywny wpływ na „starcze serce”). Wykazuje też działanie rozszerzające naczynia krwionośne (hipotensyjne) oraz przeciwcukrzycowe – w tym działaniu surowiec jest często łączony z korzeniem Codonopsis pilosula, gdyż obydwa surowce wykazują synergizm działania hipoglikemicznego.
Korzeń rehmannii jest, zwłaszcza w Azji i w USA, suplementem żywnościowym wzmacniającym krew.
ZASTOSOWANIE
- Anemia
- Osłabienie sił witalnych
- Rekonwalescencja
- Choroby gorączkowe
- Ciężkie zatrucia
- Osłabienie pracy nerek i wątroby
- Środek przeciw cukrzycy typu 2
DAWKOWANIE
Dawka dobowa suchego surowca wynosi 9-15 g (nawet do 30 g).
Odwary z surowca przygotowywane łącznie z kardamonem lub imbirem, polecane są przy złym trawieniu, w połączeniu z żeń-szeniem czy z tragankiem błoniastym – przy osłabieniu z powodu podeszłego wieku.
SKŁAD
Głównymi związkami czynnymi surowca są glikozydy irydoidowe (katalpol, aukubina, melittozyd i remaniozydy A-D. Poza tym opisano występowanie 6 estrów pochodnych ajugolu i kwasów p-ferulowego, p-kumarowego, wanilinowego, p-hydroksybenzoesowego i innych oraz monoterpenowych glikozydów – remanozydy A, B i C. W surowcu występuje też bogata frakcja steroli (ß-sitosterol, kampesterol i inne).
PRZECIWWSKAZANIA I INTERAKCJE
Nie poleca się stosowania w ciąży i w okresie karmienia.
Gdyby przy podaniu doustnym surowca obserwowano ból brzucha lub biegunkę, należy zaprzestać podawania, można powrócić do kuracji po ustąpieniu objawów.
Produkt do zastosowań zewnętrznych, brak atestów spożywczych!
CHARAKTERYSTYKA ROŚLINY
Rehmannia kleista należy do rodziny trędownikowatych Scrophulariaceae. Świeże lub suszone korzenie zostały opisane jako surowiec leczniczy po raz pierwszy w okresie dynastii Han (206 p.n.e. – 23 n.e.). Korzenie gotowane w winie ryżowym, znane obecnie jako Radix Rehmanniae preparata (ang. prepared Rehmannia root, chin. Shu Di Huang), zostały opisane w Illustrated classic of the Materia medica w roku 1061 przez Su Songa. Rehmannia glutinosa była pierwszym gatunkiem tego rodzaju, uprawianym w Europie. Obecnie surowiec pochodzi głównie z Chin, gdzie uprawiany jest w prowincjach Henan i Zhejiang.