Chaparral (Larrea divaricata) jest krzewem pustynnym rosnącym w Meksyku oraz południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Znany jest jako „tłuste drewno” lub „krzew kreozotowy”, ze względu na specyficzną woń niedużych liści, która przypomina zapach smoły. Jest on szczególnie silny tuż po deszczu, nadając obszarom pustynnym wyjątkowy aromat.
DZIAŁANIE I ZASTOSOWANIE
Rdzenni Amerykanie z liści tej rośliny przyrządzali napar, którym leczyli ospę, przeziębienie, biegunkę, bóle menstruacyjne i inne, ugryzienia węża, problemy skórne oraz reumatyzm. Inni stosowali tę roślinę na jeszcze dłuższą listę schorzeń, od trądziku po łupież, cukrzycę, PMS, rwę kulszową, reumatoidalne zapalenie stawów, chorobę wrzodową, infekcje układu moczowego, a nawet raka. Chaparral jest bogaty w potężny antyoksydant o nazwie NDGA (kwas nordihydrogwajaretowy), stosowany często jako środek konserwujący żywność. Ma on pozytywny wpływ na nasze zdrowie.
Chaparral zaleca się do stosowania miejscowego. Meksykańscy zielarze od dawna uważają tę roślinę za skuteczny lek na egzemę i inne stany zapalne skóry. Osobiście uważamy chaparral za skuteczniejszy niż wiele leków z apteki.
DAWKOWANIE I SPOSÓB UŻYCIA
Z rośliny można samodzielnie wykonać preparat leczniczy. Aby przygotować okład, należy moczyć liście w gorącej wodzie, aż płyn nabierze silnego zapachu. Następnie trzeba namoczyć w nim ściereczkę i położyć ją na chorą skórę. Jeśli duża powierzchnia skóry jest zmieniona, najlepiej wlać litr lub więcej wywaru z rośliny do kąpieli.
PRZECIWWSKAZANIA
Mimo, że jest nietoksyczny, roślinę tę należy jednak stosować ostrożnie ze względu na rzadkie przypadki dysfunkcji nerek i wątroby. Wbrew temu, co podają niektóre źródła, nie wywołuje zapalenia wątroby. Herbatka z Chaparralu jest wyjątkowo niesmaczna i nieprzyjemnie się po niej odbija. Nie ma żadnych naukowych dowodów na to, iż – jak niektórzy uważają – może być to powiązane z oczyszczaniem czy usuwaniem toksyn z organizmu.