Czerniec gronkowy (Actaea spicata) – w medycynie ludowej stosowany w przypadku reumatyzmu, jako środek przeciwskurczowy, przeciwnowotworowy, przeczyszczający, wymiotny, przeciwastmatyczny, uspokajający, przeciwbólowy, w zaburzeniach miesiączkowania. Roślina lecznicza z rodziny jaskrowatych. Od starożytności po dzień dzisiejszy obecna w ziołowej apteczce wielu wybitnych zielarzy. Opisując jej walory lecznicze należy również wspomnieć o trującym charakterze czerńca. Surowcem leczniczym są liście, korzenie oraz owoce.
DZIAŁANIE
- Magnofloryna zawarta w Czerńcu gronkowym, obniża ciśnienie tętnicze krwi
- Zachowuje się w ustroju jak antyoksydant, zapobiega utlenianiu lipoprotein o niskiej gęstości LDL
- Ochrania strukturę apolipoprotein B
- Obniża napięcie mięśni szkieletowych
- Zmniejsza ryzyko wystąpienia zawału
- Zawiera akteinę, czyli trójterpen, który hamuje rozwój nowotworów, np. raka piersi
ZASTOSOWANIE
- Choroba Parkinsona
- Skrofuloza
- Nadciśnienie
- Dychawica oskrzelowa
- Zaburzenia nerwowe w czasie przekwitania
- Nowotwory
- Choroby przewlekłe skóry
- Choroby reumatyczne
- Ostre stany infekcyjne układu oddechowego
- Stosowany jako repelent na owady oraz gryzonie
DAWKOWANIE
Nalewka czerńcowa 1 g suchego surowca (korzeń), rozdrobnionego lub sproszkowanego należy zalać 100 ml 50% alkoholu. Po tygodniu przefiltrować. Zażywać po 10 kropli 1 raz dziennie lub 2 razy dziennie po 5 kropli. Należy zmniejszyć dawkę jeśli nasilą się objawy uboczne.
SKŁAD
Saponiny, flawonoidy i alkaloidy (magnofloryna, korytubryna), triterpeny (akteina), kwas akonitowy.
PRZECIWWSKAZANIA I INTERAKCJE
Nie przyjmować podczas ciąży oraz w okresie karmienia piersią.
Niekiedy mogą wystąpić efekty uboczne takie jak nudności, wymioty lub biegunka.